Fragmenten uit een niet-gehouden redevoering.

Over Bart Baele kunnen en moeten enige woorden gezegd worden.

Staat Bart Baele buiten deze tijd? Jazeker. Is hij daarom uit de tijd? Welnee. Bart Baele rijdt auto, luistert naar de radio, heeft een computer, weet wat er in de wereld om gaat. Hij is geen dwaas.

Bart Baele schildert, hij is een kunstenaar. Niet tijdens of na zijn uren. Hij staat op als kunstenaar en hij gaat als kunstenaar slapen.
Bart Baele is geen artiest.[…] Wat hij doet -of niet doet- staat ten dienste van de kunst. Niet alleen zijn kunst, maar ook dé kunst. Hij heeft een kunstopvatting die haaks staat op deze tijd. Kunst is troost, de kunstenaar neemt het leed op zich. Zijn beelden zuigen het verdriet van de ander op -en geven troost terug.

Voor dit oeuvre zijn esthetische categorieën mogelijk: Munch, Bacon, de Cordier, Beuys. Die zijn echter maar mogelijk in samenhang met de ethische. Dan is er sprake van religieuze kunst: ex voto's, piëta's, 'livres d'heures', Pirosmani. Kunst is geneeskunde.

De kunst van Bart Baele is geen outsiderkunst. Of authentiek. Men begrijpt in deze tijd authenticiteit als: onaangeroerd door cultuur, door de maatschappij. Het begrip krijgt een romantische Rousseau-toets. Authentiek is hij die dialect spreekt, geen kunstgrepen kent, de dierlijke staat koestert. […]
Bart Baele spreekt en begrijpt Nederlands. Hij weet hoe een doek te prepareren, hij kent de trucs van het schilderen, het verkopen laat hij aan anderen over. Hij is zich bewust van elke daad.

De beelden ontsnappen hem, groeien boven hem uit, beangstigen ook hem soms. Soms koketteert hij met het kwaad, het uitzinnige. Hij bewondert Antonin Artaud. Maar hij weet dat hij dit doet.

Het leven kwelt hem en uit de pijn komen donkere schilderijen. Niet elk moment is kommer. Er is vreugde, liefde en samenzijn. Toch staat daarboven de kunst.

De hedendaagse kunst is helder, duidelijk, afgelijnd en proper. Daartegenover staat een vuile kunst, onhandig, buiten de lijnen gekleurd, donkerzwart, Pruisisch blauw. De hedendaagse maatschappij is gefascineerd door het woord anders maar wil alleen maar het gewone, alles hetzelfde. De kunst van Bart Baele is anders. […]

Geweldig, diep en schokkend zijn woorden die soms van toepassing zijn. Het is niet altijd een mooie wereld. Het leven is ziekte, lijden en pijn. Van daar is het maar een stap om de schilder een poseur te noemen. De kunstenaar is weliswaar een acteur maar het getormenteerde behoort ook tot zijn kunstenaarstaak: het is het leven celebreren op een antiburgerlijke wijze.

Ook is Bart Baele een 'filou'. Hij houdt er van met zichzelf kwalijke grappen uit te halen. Sommige schilderijen zijn daarvan doordrongen. Soms zindert het werk van het kwaad. Maar altijd wordt het overwonnen. De kunstenaar als Sint-Joris. […]

Soms ziet men anti-estheticisme. Lelijkheid als zeggingskracht. Toch bereikt elk werk een eindpunt wanneer het evenwichtig is, afgewerkt, het er staat, een schoonheid is.

Dostojewski, Majakovski, Garsjin. Ensor ('Man van smarten'). [...]

Bart Baele is een ernstig man. Soms veegt hij er zijn botten aan. Nu en dan gooit hij zijn kap over de haag. Met de kunst en de kunstenaar valt niet te lachen. […]

Bart Baele houdt een dagboek bij. Blaadjes, enveloppen, geweigerde tekeningen. Hij schrijft wat hem levend houdt. Hij ziet zijn omgeving en denkt er het zijne van. Overigens ook van hem zelf. […]

Bart Baele werd geboren te Wetteren in 1969. De kunst is naar hem toe gekomen en sedertdien is hij schilder.
Hij heeft tentoonstellingen gehad bij William Wauters in Oosteeklo, in het Park ter Beuken te Lokeren, in 'In den Bouw' te Kalken, het Guislain museum te Gent, Th Gallery (Den Haag), Cultureel Centrum Nova en Het Depot te Wetteren, …

Zijn website.